Eylül sonu. Soğuğun iyiden iyiye kendini gösterdiği sonbahar günleri. İki gündür aralıksız yağan yağmur bu sabah da devam ediyor. Çalar saate uyanıyorsun. Güneş yeni doğmuş. Evden çıkıyorsun. Trafik felç. Üstün başın sırılsıklam giriyorsun gazeteye. Geç kalmışsın. Girişte yaşlı bir kadının gazete müdürüne, “Yorgun görünüyorsunuz.” dediğini işitiyorsun. O an dikkatini çekmiyor. Masana ilerliyorsun.
Hikâye bu ya, insan bir sabah evinden çıkar fakat döndüğünde artık aynı insan değildir. O gün dinlediği bir müzik mi değiştirmiştir onu, okuduğu bir kitap mı, gördüğü bir resim mi, karşılaştığı bir insan mı, söylediği bir söz mü, yoksa yaşadığı başka bir olay mı bilinmez, insan bir sabah evinden çıkar fakat döndüğünde değişmiştir, çok değişmiştir…
Akıp giden, başı sonu belli olan bir hikâye gibi değil; bir görünüp bir kaybolan, hareketsiz, donuk görüntüler, belki yüz ifadeleri…
Çalar saate uyanıyorsun. Bir kez erteliyorsun, iki, üç. Bilmem kaç yıldır aynı sabah. Kahvaltı etmeden çıkıyorsun evden. Güneş yeni doğmuş. Bir üşüme geliyor. Mart. Bereni çıkarıyorsun çantandan. Ceketinin fermuarını sonuna kadar çekiyorsun. Ellerin ceplerinde. Bilmem kaç yıldır aynı yolu yürüyorsun. Durağa yaklaştıkça insanlar, adımlar, esnemeler sıklaşıyor. Yürüyen merdivenlere geliyorsun…
Güneş tepede, tek bir bulut bile yok. Boğucu, sıcak bir hava. Issız bir arazi. Yaban lavantası haricinde yetişen bir şey yok. Biraz daha yürüyorsun. Terk edilmiş bir kasaba…
“Hani olur ya bazen, böyle, bir şeyler eksik gibi gelir, ama ne olduğunu bilemezsin. Günler, belki haftalar geçer, ama bu his geçmez. İçin sıkılır. Hiçbir şey yapmak istemezsin, gitmek istersin sadece. Mecbur olduğun yere değil de, başka, hiç bilmediğin, hiç görmediğin bir yere.”
İnsan öyledir ki hem sadece on bir yaşında hem de çok yorgun olabilir, evet. Eğer sorunları olan bir ailede yaşıyorsan, annen sen dokuz yaşındayken hastalanıp yatağa düştüyse, baban da işten bir türlü gelmiyorsa, üstelik o yaşta annelik yapmak zorunda olduğun üç yaşında bir de kız kardeşin varsa, yorulursun. Bu yorgunluk uyuyunca geçecek türden de değildir hem…
18 Ağustos. Çok sıcak. Nefes alınmıyor. 21 Ağustos. Usta geldi bugün. Yeni bir iş getirdi. Küçük bir kayık. Yıllardır kullanılmamış. Üç dört haftaya tamam dediler. …