Semantiği bilimsel metotla Kur’an kavramlarına uygulayan Izutsu, bu alanda Kur’an üzerine çalışanlara yeni bir ufuk açtı. Onun tespit ettiği şey, Kur’an’da aşkın bir varlığın sınırlı bir varlığa hitap ederken kavramları kullanışıydı. Bu hitap sınırlı varlığın diliyle olmalıydı ki beşer anlayabilsin. Bunu yaparken Kur’an kavramlarına izafi manalar eklemişti. Yani bir nevi dil devrimi yapmıştı.
Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir. Slogan mı? Havalı bir söz mü? Hatta bir de aynı nehirde iki kere yıkanamazsın vardı? Sıkıldık mı acaba bu klişelerden? Herkesin diline dolanmış cümlelerin makus talihi bu olsa gerek. Altında yatan fikirler ne kadar büyük olsa da sadece dilde kaldıkları için yeni karşılaşılan bir fikir kadar değer görmezler. Yaşadığın şehrin merkezindeki tarihî mekân gibi yani.
Avrupa’da Birinci Dünya Savaşı öncesi koyu dindar bir Yahudi ailesi düşünün. Yahudilerin, Avrupa’nın sanat ve fikir dünyasında etkin oldukları yıllar bunlar. Tipik bir Avrupalı entelektüelken dindiremediği hakikat merakı ile çağımızın en parlak İslam mütefekkiri haline gelen Muhammed Esed, işte böyle bir Yahudi ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi.
Bence okumak da üretmek için araçlardan bir araç. Günümüzde okumama gibi bir durum düşünülemez tabii. Ama okumanın mutlaka iyi desteklenmesi, yönlendirilmesi ve içselleştirilmesi gerek. Yoksa okunan sadece sanı olur. Araçlar kendilerinden kaynaklı iyi ya da kötü olmazlar. Kullanımlarına göredir değerleri.
Bu bölümün adı aslında felsefe köşesi. Fakat çok da işin içine girebilecek miyiz bilmediğimizden “köşesiz felsefe” dedik ki, sonunda ortaya çıkan tabloyu bir şekilde kurtaralım. …