Hayatımızın birçok safhasında çeşitli imtihanlarla hemhâl oluruz. Kimi zaman İbrâhimce teslimiyetin sınavını verirken kimi zaman da İsmailce duruşun yükünü sırtlanmanın sorumluluğunu yerine getirmemiz gerekir.
İnsan, hayatında en büyük bedelleri muhabbeti uğrunda öder. Zira gerçek bir muhabbetin kantarı, fedâkârlıktır. Fedâkârlık imtihanından geçmemiş bir muhabbet, kuru bir iddiâdan ibâret kalır.
Fedâkârlık,boyun eğiş ve güven…
Perde arkasında güvenin telkincisi ise yalnızca say’den sorumlu bir annenin koşmasıdır bize ibret olan. Zemzemin nereden nasıl bir şekilde geleceğinden bi’haber bir oraya bir buraya yalnızca Allah’a tam bir güven ile say eden bir kadın asırlardır milyonlarca insanın diliyle anılıyor, anlaşılmaya gayret ediliyor.
İbrâhim ailesi, her ferdiyle iddiâsını Rabb’lerine ispat ettiler.
Şimdi ispat sırası bizim omuzlarımızda.
Hangi boynu ne uğruna kurban ederken, hangi susuzluğumuzun zemzemi için koşturduğumuzun muhasebesini yaptığımız bir bayram diler, küçüklerimizin gözlerinden büyüklerimizin ellerinden öperiz 🙂
Önerilen makaleler
Zor Zamanlarda Ramazan: Oruç ve Özgürlük

I. Abdülhamid’i Öldüren Kahır: Özi

Cihan Harpleri Tarihinde Cephe Gerisinde Amansız Savaşlar: Bit ve Fare Avı
