19. yüzyılda pozitivizmin gelişiyle beraber intihar, anlamlandırılması gereken bir olgudan ziyade bilim tarafından “açıklanması gereken” bir olguya dönüşmüştür. “Psikoloji, intiharı bireyin normal dışı davranışı olarak bir hastalık durumu; sosyoloji ise toplumun içinde bulunduğu durumun yarattığı bir anomi olarak nitelemiştir.”
Bizler de tıpkı gözlerimiz gibi, sadece anlamlandırmaya çalışırız. Birinin hem iyi hem kötü özellikleri olduğunda, hangisi parçayı bütünleştirmede faydalıysa onu seçebiliriz. Sosyal hayata dair öngörülerimiz, ön yargılarımız, beklentilerimiz vardır. Bunlar da inşa edilirler. Bunların gerçekliğinden şüphe etmeden yaşamak, algılamaya devam etmek pekâlâ mümkündür. Fakat bir gün tüm bunların kaynağını merak edip karşılaşmak isterseniz ön yargılarınız sizi şaşırtabilir, gerçekler canınızı yakabilir. Endişelenmeyin, işte şimdi fark ediyorsunuz…