Sıcaklık değişimlerinde sık sık fırtına çıkar buralarda. İşte o fırtınalardan biri daha… Ama bu sefer, şiddetiyle beni, hiç olmadığı kadar yukarılara çıkarıyor. En sonunda, epey yükseklikte bir su buharı yığınının içine hapsoluyorum. Alışkın değilim, çok bunalıyorum…
Nihayet istasyondayım. İlk defa geldiğim bu ortamı keşfetmek üzere, hareket saatine kadar biraz dolaşmak istiyorum. Burnuma hafiften gelen güzel bir koku…
Yine bir gün, başka bir şehirdeki başka bir bankta oturuyorum. Amcanın yanıma oturuşunu, çayımızı, sohbetimizi hatırlıyorum. Kırk beş yıl önce soruma verdiği cevabı düşünüyorum.
Bir yaz akşamı. Uyandım.
Güneşin doğuşuyla birlikte, çantamı sırtıma, kendimi bisikletime atıp çıktığım ve dağların, ormanların arasında toprak yollarda takır tukur yokuşlar çıkıp yokuşlar inip, nihayetinde güneşin batışıyla döndüğüm gezintinin sonucudur bu: Bir yaz akşamı, uyanmak.