Nurtaç Hanım, Konya’da bir kamu kuruluşunun bölge müdürlüğü bünyesinde ziraat mühendisi olarak çalışıyordu. İslami düşünce ile sonradan tanışmış olan ve tanıştıktan sonra da gereklerini yerine getirmeye çalışan başörtülü bir devlet memuruydu.
O tarihlerde yürürlükte olan mevzuata göre sadece kız öğrenciler için kız liseleri veya sadece erkek öğrenciler için erkek liseleri açmak mümkündü. Konya’da da dindar insanlar tarafından açılmış bir kız lisesi faaliyetteydi. Okul müdürü dışında lisenin bütün personeli bayandı. Tüm öğretmenler ve öğrenciler de başörtülüydü.
yakalanmış oluyordu. Dolayısıyla protestoların devamı süresince cuma günü öğleden sonrası, bazen akşama kadar, bazen gece yarısına kadar, bazen ertesi gün öğleye kadar ifadeler ve soruşturmalar için Emniyet Müdürlüğünde oluyorduk. İlginç diyaloglar da yaşıyorduk.
28 Şubat 1997 tarihinde yapılan Milli Güvenlik Kurulu toplantısında hükümete dayatılan maddelerin en önemlilerinden birisi, eğitimin kesintisiz olması ve sekiz yıla çıkarılması idi. Bu maddeyi dayatanların anlayışına göre, İmamHatip Liselerinin yükselen başarı trendi endişe verici idi. Elde edilen başarılar ilgi çekiyor, her kesimden insan, çocuğunun İmamHatip Lisesine gitmesini istiyordu…
Annesi, 12 Eylül cuntasının yönetimde olduğu günlerde üniversite öğrencisi iken başörtüsü emrine teslim olmuştu. Teslimiyeti ile birlikte baskılarla da tanışmış, önüne hep engeller çıkarılmaya başlanmış, fakültenin hemen karşısında bulunan kışladan takip edildiği ve her an içeri alınabileceği uyarılarına(!) muhatap olmuştu…
Hak ihlallerinin, ellerinde asker ve polis gücü bulunduğu için, devletten ve devleti yönetenlerden gelmesi genel kuraldır. Bu, tarihin her döneminde böyle olmuştur. Ama şubat günlerinde fiilen devleti yönetenler de askerler olduğu için çoğu zaman askerle karşı karşıya geliyorduk.
Milli Eğitim Bakanlığı, başörtüsü yasağı konusunda en katı ve en hızlı işlem yapan kurumlardan biriydi. Çok sayıda da başörtülü öğretmen ve aday öğretmen vardı…
Yeni müdürün yönetiminde de okulda başörtüsü takmakta sebat eden öğrencilere yapılan haksız hukuksuz ve keyfî muameleler aynen devam ediyordu. Atamaların bu uygulamaların devamını sağlayacak hatta daha ileri götürecek hamleler olarak düşünüldüğünü tahmin zor değildi…
Okulun önüne geldiğimizde, iki yüz civarında başörtülü öğrenci okul bahçesinde oturma eylemi yapıyordu. Beyaz başörtüleri ve nurlu yüzleri ile bir çiçek bahçesi görünümündeydiler. En katı kalpleri eritmesi gereken bu masumiyet nedense birlerinin sadece kinlerini artırıyordu. Okul çevresinde onlarca resmî ve sivil polis vardı…
Hukukun keyfî uygulamalara kurban edilmesini kabullenmeden hukuk mücadelesi vermenin gerekliliğini söylemekten hiç geri durmadık. “Öğrencilik sıfatının gerektirdiği itibar ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışlarda bulunmak” suçlamasının karşılığı olan “kınama cezaları” verilmeye başlandı, başörtüsü takmakta ısrar eden öğrencilere. Yine itirazlara ve davalara devam edildi.