İnsan için önemli, özel olan şeylerin birçoğu anılarda yer alır. Mutluluğun, başarının en büyüğünü geçmişte yaşamışızdır. Şarkıların en güzelini önceden söylemişizdir, oyunların en eğlencesi mazide kalmış, çok kitap okuyalı yıllar olmuştur.
Geçmiş gerçekten bu kadar harika mıdır? Yoksa şu anı, geleceği en güzel kılma çabasından, sorumluluğundan ya da bunların getirdiği acıdan kaçmak için mi geçmişe özlem duyulur, hatta geçmiş kutsanır?!
Ramazan gelir ve bizi otuz gün boyunca yoğun bir eğitime alır. Oruç tutan, sabreden, Kur’an okuyan, namazlarını özenle kılan, teravihlere devam eden, gece namaz kılma gayreti gösteren, tesbihatlarla imanını tazeleyen, hamdedip şükreden, ihtiyaç sahiplerini gözetip gücünün yettiğine maddi manevi yardım eden, yetmediğine aracılık eden, yemeğini paylaşan, daha müşfik, merhametli davranan, bilmediğini öğrenen, öğrendiğiyle amel etme gayreti içinde olan, son on günde ise bu güzel hasletleri, ibadetleri artıran kul, bir ayın sonunda artık başladığı noktada değildir.
Oryantalistler, bazı konularda Müslümanların dikkatini başka yere çekme gayreti içinde olmuşlardır. Bu konulardan biri de Mescid-i Aksâ’dır. Üç mübarek mescidin üçüncüsü olan bu mescid ile ilgili ayet ve hadislerin farklı şekillerde yorumlandığı ya da inkâr edildiği görülmektedir. Söz gelimi, İsrâ suresi’nin ilk ayetinde zikredilen Mescid-i Aksâ’nın Kudüs’te değil de Mekke civarındaki Cirâne bölgesinde yer aldığı iddiası bunlardan sadece biridir.
Karanlıklar içinde kayboldum derken bir ışık, cılız bir ışık gördüm. Torunlar mı, torunların torunları mı bilemedim ama bir şeyler oldu. Okumaya, yazmaya, tefekkür etmeye başladı insanlar. Gençler bir araya gelip kitaplar üzerine konuştular. Dedelerinin kitaplarını arayıp bulanlar, okuyup öğrenmeye çalışanlar oldu.
Kandırdılar bizleri. Aynı filmleri izleyen, aynı markaları giyen, aynı şeylerden korkup, aynı şeyler için heyecan duyan tek tip, tek renk özgür!
Tahmini Okuma Süresi: 2 Dakika