EBUBEKİR DOĞAN 
(Mef’ûlü Mefâ’îlü Mefâ’ilü Fe’ûlün)
Zîbâver-i ân, aşk-ı müebbedsin Efendim
Dillerde nihan zikr ü muhabbetsin Efendim
Tüm çağlara bir nûr-i mücerredsin Efendim
Mahşer günü mücrimlere mesnedsin Efendim
Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammedsin Efendim
Haktan bize Sultân-ı müeyyedsin Efendim
Envâr-ı Hüdâ mazharısın bezm-i sâfâda
Gülhatrını hoş eyledi Hak, şerh u duhâda
Tâhir ve mutahhirdir adın, cümle duâda
Efsâneler âşık sana bülbül de hümâ da
Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammedsin Efendim
Haktan bize Sultân-ı müeyyedsin Efendim
Eyvâhımı, feryâdımı bir kapta erittim
Âvâreliğim, vech-i siyâhım azık ettim
Bir dîde-i eşk-bâr ile dergâhına gittim
Bu matlaı yâd eyledi Şeyh Gâlib işitttim
Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammedsin Efendim
Haktan bize Sultân-ı müeyyedsin Efendim
Bâzâr-ı saâdette zarar eylemeyiz biz
Çün mâl-i edânîye nazar eylemeyiz biz
Kûyun bırakıp terk-i diyâr eylemeyiz biz
Bir başka mekanlarda karâr eylemeyiz biz
Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammedsin Efendim
Haktan bize Sultân-ı müeyyedsin Efendim
Ey sâhib-i ihsân, beni gölgenden ayırma
Dest-besteyim, a’mâl-i perîşânımı sorma
Mülkünde duram, bendeni sensizliğe sürme
Vel-hâsılı Bû Bekr-i fakîrin koyuverme
Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammedsin Efendim
Haktan bize Sultân-ı müeyyedsin Efendim
