Tarifsiz

Bir yerinden başladık yaşamaya.
Dualar hediye ettim
toprağın altına ilk giren kuş hatırına
nereye baksam değil,
nereden baksam yanımdaydın.
Kelimelerimi sana çıkan yollardan topladım
yürürken ayaklarımı melekler taşırdı
ne vakit kaybolacak olsam
o kuş beni buldu.
Varınca bitmeyecek yolun
varıncası korkuttu.
Göğsümde atan saatin tıkırtısı
ölüm karıncası.

Unuttum
ve dalmışım dedim pek çoklarına.
Fakat aslında yenildim bir kefen parasına.
Ben ölümüne acıdığınız o çocuğum
Şimdi o yoldan dinleyin beni
Çünkü kalbime değil ona güveniyorum.

Kurulan bazı cümlelerin sonunda ölmek istiyorum
Korkarım o cümlenin noktası olurum.
Fakat yaşarsam,
belki…
Silerim izlerini harf harf.

Yaşarsam tekrar dolanacağım zehirli dillere
Kulaklarım sancıyacak bin kere!
Bazı sancılardan sonra ölmek istiyorum,
Titriyorum…

Yaşarsam derdim olacak
Ölürsem derdimi gömecekler göğsüme.
Yağmur! Suyum olur musun?
Kurudu dudaklarım.
Korkarım zehirlenirse dilim
Ama ölürsem sade ve saf.
Yaşarsam karıncalara soracağım
“Ben kimim?”

Ne zaman konuşsam bir adam kalkıyor yerinden:
“Sen kimsin?”
Ölürsem yanıtlamam
Ya yaşarsam…
Yaşarsam ne diyeyim?
Sadece sana anlatırım
Ben kimim,
Ne için konuşurum,
Ne için ağlarım,
Ne için ölür,
Ne için yaşarım?
Beni sen tanı,
Beni bil Rabb’im.